ب) اکتسابی ( عوامل روانی محیطی )

1)یادگیری: گاهی بچه در محیط اطرافش می بیند، بعضی ها با پرخاشگری به مقصدشان می رسند.

2) خستگی: وقتی فرزندتان به هر دلیل خسته است، با او سربه سر نگذارید،چرا که او در آن موقع آمادگی ندارد و لذا شما مجبورش می کنید که عکس العمل نشان دهد.

3) گرسنگی: بچه ها در حالت گرسنگی کمی تندتر و با عصبانیت صحبت می کنند، لذا فرزندتان را بدون صبحانه به مدرسه نفرستید.

4) کم خوابی: گاهی بچه ها به خاطر بی نظمی در خواب دچار فشار روحی می شوند.

5) مسخره شدن: گاهی والدین برای شادی دیگران فرزندشان را مسخره می کنند و باعث عصبانیت او می شوند.

6) ناکامی: وقتی بچه ها به خواسته شان نمی رسند، عصبانی می شوند.

7) جلب توجه:  وقتی بچه ها می بینند در حالت معمولی والدین به آنها توجهی نمی کنند در نتیجه صدایشان را بالا می برند، تا به آن ها توجه بیشتری شود.

8) تحقیر شدن: بچه ها اگر جسم کوچکی دارند اما روح بزرگی دارند، لذا دقت کنید چگونه با آن ها برخورد می کنید.

9) تنبیه نامناسب: اگر بچه احساس کند، این نوع و اندازه ی تنبیه، حقش نبود، عصبانی می شود.

10) انتظارات بیش از حد:

الف) کاری که در حوصله و قدرت بچه نیست.

ب) انتظار رعایت آداب خارج از حوصله ی کودک.

11) عدم اجابت به خواسته های منطقی ( حداقل از دیدگاه خودش ): مثلاً گاهی فرزند وسایل مورد نیاز مدرسه اش را طلب می کند و والدین به علت های نامعلوم آن ها را تهیه نمی کنند که این موضوع باعث عصبانیت بچه می شود.

12) مزد گرفتن: اگر بچه ها با پرخاشگری به هدفشان برسند، فکر می کنند وسیله ی خوبی برای رسیدن به همه ی خواسته هایشان است.

- گاهی والدین نسبت به فرزند پرخاشگرشان، به غلط تعبیر به با ابهت و با جبروت می کنند و نسبت به بچه های آرامشان، تعبیر به ساده و ترسو می کنند.

13) ضعف جسمی: گاهی بچه ها به خاطر عدم تغذیه صحیح دچار نارسایی خونی می شوند و این امر در عصبانی شدن تأثیر دارد.